(ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ…
Η ΧΑΛΚΙΔΑ! Ω Η ΧΑΛΚΙΔΑ!
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ..….
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ…
ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ….
ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΕΔΩ…..
ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΤΑ ΝΙΩΘΩ ΑΒΑΣΤΑΧΤΑ ΟΛΑ…
ΑΛΛΟΤΕ ΠΕΤΑΣ ΚΙ ΑΛΛΟΤΕ ΒΑΔΙΖΕΙΣ ΑΡΓΑ ΑΡΓΑ… ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ- ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΣΑΝ ΝΑ ΛΕΜΕ… ΠΕΤΑΣ ΚΡΑΤΑΣ…. ΠΕΤΑΣ ΚΡΑΤΑΣ……ΠΕΤΑΣ ΑΧΡΗΣΤΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΣ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΟΜΙΣΕΣ…. ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ…. ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΓΕΜΑΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ…. Η ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΒΓΑΛΜΕΝΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΜΙΑ ΒΡΟΧΕΡΗ ΜΕΡΑ…. ΣΤΑΛΕΣ ΒΡΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΕΣ….ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ…ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ… ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ…ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ…)
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ…
ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ…
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
Η Χαλκίδα για εμένα είναι ένα μαγικό σημείο που βρίσκεται στο κέντρο της παλίρροιας….
Άμπωτης και πλημμυρίδα…..
άδειο-γεμάτο…
πάνω-κάτω…
χαρά και θλίψη,
καλό και κακό,
Ισορροπία και ανισορροπία…
Η πόλη των διακριτών αντιθέσεων ….
Και δίνες πολλές δίνες.
Θέλει αρετή και τόλμη να ζεις στο κέντρο ενός φαινομένου…
Αν είσαι ένα μικρό καρυδότσουφλο θα σε ρουφήξει και θα σε κρατήσει στον πάτο η ρουφήχτρα του Ευρίπου, μια μικρή βαρκούλα θα την κατευθύνει ανάλογα με το ρεύμα και αν είσαι δυνατό πλεούμενο θα καθορίσεις την πορεία σου…
Αλλά η ίδια η Χαλκίδα είναι μια μάγισσα Κίρκη που προσπαθεί να σε ξεγελάσει, για να μη φτάσεις ποτέ στην Ιθάκη σου…
Είναι μια πόλη που την ερωτεύεσαι για πάντα και ακόμα και όταν την αφήνεις για να μπεις σε λιμένας πρωτοιδωμένους δεν την ξεχνάς ποτέ.
Είναι η πόλις που πάντα θα σε ακολουθεί…
z
