ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

 Είναι… γιατί η Νύχτα απλώνει τα πέπλα της.

Κι έρχονται  μούσες  από άλλους καιρούς

και με παίρνουν μαζί τους

σ’ έναν μυστήριο αρχέγονο χορό.

κι είναι… γιατί οι άγγελοι της μοναξιάς

με αγαπούν τόσο και με γνωρίζουν στη θλίψη τους.

Μου μαρτυρούν σιωπηλά

πως μέσα στα νερά του κόσμου

θα αντανακλάται πάντα η Ζωή

και μέσα στα χώματα ο Θάνατος.

Μέσα σε πνιχτές ανάσες  απόγνωσης  ο Έρωτας.

…………………………………………

Θα περάσει ακόμα καιρός.

Θα καταγράφει η ψυχή απουσίες.

Τα χέρια μας θα κρατήσουν άλλα χέρια,

τα σώματα θα ξενιτευτούν σε άλλες πατρίδες,

τα βλέμματα θα κουραστούν από εικόνες

δίχως νόημα.

Λέξεις πικρές θα με εμπνέουν να νιώθω.

Πράξεις ανύπαρκτες θα με τιμωρούν.

………………………………………….

Γι αυτό σ’ αγαπώ σήμερα.

Για να αντέξω όλα αυτά κάποτε.

Δέσποινα Κοντάκη