Μασκοφόρος παλιέ μου φίλε δεν είμαι εγώ που εκφράζω τις απόψεις μου δημόσια μέσω ενός μπλοκ…. Μασκοφόρος είσαι εσύ που φοράς το μανδύα του αντικειμενικού δημοσιογράφου εκφράζοντας εντελώς προσωπικές σου απόψεις….
Πόσες φορές άλλαξες γνώμη σχετικά με το ποιος έχει δίκιο σε μια πολιτική αντιπαράθεση;
Πώς ξεκίνησες στις πρόσφατες εκλογές και πού κατέληξες;
Πρέπει να σου διευκρινίσω πως δεν βρίζω όποιον δεν μου κάνει κέφι αλλά στέκομαι κριτικά και εντελώς επιεικώς απέναντι σε αυτόκλητους σωτήρες, σε κήνσορες και τιμητές των προσωπικών τους συμφερόντων…
Δεν είμαι «δικός» κανενός εξόσων γνωρίζω και πάντα προς το παρόν (διότι κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει το αύριο). Τρέφω όμως εκτίμηση και αγάπη σε πρόσωπα που με έχουν τιμήσει με τη φιλία τους και μου έχουν προσφέρει πολύ περισσότερα από μια απλή θέση εργασίας.
Δεν ξεχνάω όσους με έχουν ευεργετήσει και η υποστήριξή μου προς το πρόσωπό τους πηγάζει από αληθινή εκτίμηση και όχι από το αν μου δώσουν μερικά ψωροευρώ…
Εσύ μπορείς να σταθείς μπροστά σε ένα καθρέφτη και να πεις το ίδιο για τον εαυτό σου;
Έχεις βρεθεί ποτέ στη θέση να κάτσεις και να κοιτάξεις όχι τι κάνουν οι άλλοι γύρω σου αλλά μέσα σου για να δεις πως αντιμετωπίζεις τους συνεργάτες που έχεις δίπλα σου και τους ανθρώπους που σε κάποτε σε στήριξαν;
Με αυτή μου την επιστολή εγώ βγάζω τη μάσκα μου απέναντί σου….
Σύντομα βάσει του νέου νόμου που έχει ήδη ψηφιστεί τα μπλοκ είναι υποχρεωμένα να αναρτήσουν τον υπεύθυνο κατά το νόμο… Εσύ πότε θα βγάλεις τη δική σου μάσκα;
Τη μάσκα ο Ζορό δεν τη φόραγε για να συκοφαντήσει αλλά για να χτυπήσει το πολιτικό-στρατιωτικό κατεστημένο της περιοχής του….
Οι μάσκες του Αριστοφάνη φοριόνταν για να σατιρίσουν τα κακώς κείμενα. Οι μάσκες είναι τόσο παλιές όσο και ο ανθρώπινος πολιτισμός.
Ο άνθρωπος μεταμφιέζεται σε ότι φοβάται για να το ξορκίσει.
Η ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει τα συναισθήματά του οδήγησαν στην ιερή τελετουργία από την οποία γεννήθηκε το Θέατρο.
Και στην ιερουργία και στο θέατρο χρειάστηκαν οι μάσκες για να απελευθερωθεί «το άλλο», αυτό που ντρεπόμαστε ή φοβόμαστε να εκφράσουμε…
Στα μικρά και τα μεγάλα Διονύσια (στη Σκύρο έχουμε και σήμερα δρώμενα με το Γέρο και την Κορέλλα) και αργότερα τον πέμπτο αιώνα με την τελειοποίηση της γυναικείας μάσκας στο θέατρο αφού οι ρόλοι παίζονταν μόνο από άντρες οι μάσκες έχουν κυρίαρχο ρόλο.
Μέσα από τύμπανα, αυλούς,τσαμπούνες, χορούς η ανθρώπινη μάσκα δεν σταματάει να εξελίσσεται.
Στη νεότερη Ελλάδα όταν αφυπνίστηκε το αρχαίο θέατρο οι νεοέλληνες καλλιτέχνες πήραν τη σκυτάλη της δημιουργίας σαν να μην είχε περάσει ο χρόνος.
Χατζηκυριάκος Γκίκας, Διονύσης Φωτόπουλος, Γιάννης Τσαρούχης κλπ.
Τα παραπάνω δανείστηκα από ένα κείμενο της Μαρίνας Πετρη για τις μάσκες και με τον επίλογό της θα κλείσω.
«Αν οι άνθρωποι παραδέχονταν τη θεϊκή τους ουσία, οι μάσκες θα ήταν περιττές. Ο άνθρωπος όμως φοβάται και αποφεύγει τον εαυτό του και καταντάει σαν αστακός, ή σαν στρείδι, βάζοντας το σκελετό του πάνω από τη σάρκα του, πολύ συχνά σκέφτηκα ότι οι αρχαίες μάσκες, που λένε ότι ήταν απαραίτητες για τεχνικούς λόγους ή για καλλιτεχνικούς, αισθάνομαι ότι ήταν επίσης απαραίτητες σαν προστατευτικά κράνη για τους τολμηρούς που βάλθηκαν –να διαλύσουν την Ελλάδα- και τη διέλυσαν στο τέλος για να την κάνουν αθάνατη παγκόσμια. Αποφεύγω τον εαυτό μου για να τον ξαναβρώ, τον καλύπτω για να αποκαλυφθώ…Κάτι τέτοιο πρέπει να είναι η μάσκα»
Υ.Γ. Μη φοβάσαι τις μάσκες, μόνο τις κουκούλες και τους κουκουλοφόρους (κι’αυτούς όχι πάντα)…όλα είναι θέμα χρήσης…. Παλιέ μου φίλε.
Κάτσε και σκέψου γιατί ένας ασήμαντος ανθρωπάκος φορά τη μάσκα του Ζορό και ορθώνει το μικρό του ανάστημα κόντρα σε ένα μεγάλο πνευματικό κεφάλαιο του τόπου σαν εσένα…
Κάτι δεν θα πηγαίνει καλά…για σκέψου το και ίσως γίνεις καλύτερος άνθρωπος!
