Γράφει ο Δημήτρης Μυταράς
http//www.aixmi.gr/
Είναι γνωστό σε όλους ότι οι συνταξιούχοι γενικώς, αποτελούν ένα ΒΟΥΒΟ ΠΛΗΘΟΣ ανθρώπων το οποίο στερείται της δυνατότητας διαμαρτυρίας.
Δεν μπορούν να απεργήσουν, δεν έχουν μοχλό πίεσης στην οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν εισακούγονται, δεν μπορούν να κόψουν το ηλεκτρικό ρεύμα, δεν μπορούν να κλείσουν δρόμους, δεν μπορούν να κλείσουν τα τελωνεία των συνόρων. Εκτός από την έλλειψη φωνής, είναι άτομα με πολλές ιατρικές ανάγκες, φάρμακα και περίθαλψη.....
Είναι η εξαθλιωμένη ομάδα ανθρώπων που πολύ συχνά εγκαταλείπεται από συγγενείς και φίλους και που...είναι υποχρεωμένη να υφίσταται κάθε είδους ταπεινώσεις.
Εργάζονται και πληρώνουν φόρο για 30 χρόνια, στη συνέχεια εισπράττουν μια πενιχρή σύνταξη, η οποία φορολογείται για δεύτερη φορά και, τελικώς παραλαμβάνουν φάρμακα τα οποία προϋποθέτουν και τρίτη φορολογία, η οποία ονομάζεται: «ΕΚΤΑΚΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ».
Μέσα από αδιανόητες διαδικασίες από γιατρούς οι οποίοι ποτέ δεν έχουν αρκετό χρόνο και γράφουν φάρμακα, τα οποία σύμφωνα με την τελευταία μεγαλοφυή άποψη ανάλγητων γραφειοκρατών, πρέπει να τα πληρώνουν οι συνταξιούχοι από την τσέπη τους.
Μετά να τα εισπράττουν μέσω γραφείων της ασύλληπτης σε ταλαιπωρία γραφειοκρατικής μηχανής, έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα, εφόσον το κράτος ευδοκήσει να τα πλήρώσει. Η έσχατη αυτή εξαθλίωση την οποία υφίστανται είναι αντάξια υπανάπτυκτου κράτους.
Εύχομαι, κάποια στιγμή, όσοι αποφάσισαν ένα τέτοιο κατατρεγμό, να έρθει η ώρα να περιμένουν άρρωστοι και εξαθλιωμένοι 5 ώρες στο δρόμο για να εισπράξουν 15 ευρώ.
Αυτό λοιπόν, είναι, ένα κράτος χωρίς μέλλον, κράτος που δεν σέβεται τίποτε, ένα τριτοκοσμικό κράτος που υφίσταται τις υπερβάσεις ενός θρησκευτικού καπιταλισμού. Μια καλή λύση για το κράτος: «Όλοι οι συνταξιούχοι να πεθαίνουν αμέσως μετά τη σύνταξη». Το κέρδος θα ήταν αρκετά δισεκατομμύρια.
Αν λόγω επιμήκυνσης της βιωσιμότητος όλο και αυξάνονται οι συνταξιούχοι, υπάρχει και άλλη λύση: «Oι θάλαμοι αερίων», μέθοδος αξιόπιστη και δοκιμασμένη.
