σ’ ένα αόρατο
από γυμνό μάτι τοπίο,
διπλωμένη…
σαν σε υπόκλιση βαθειά θαρρείς,
ακούω τις φωνές….
τις μυστικές φωνές που
πάνω μου χτυπούν
με ροδοπέταλα και βέλη.
Μοίρες που ξύπνησαν
ύπνους αιώνιους,
γράφουν στο σώμα μου
Της ύπαρξής μου
η φυσική υπόσταση
λαμβάνει θέση
και με ορίζει….
Δέσποινα Κοντάκη
