Από τον Αντωνη Κρουστη
1.Ο λαός δεν φταίει πουθενά
Ο λαός είναι υπεύθυνος αλλά όχι κατηγορούμενος. Είναι πολύ δύσκολο να κατανείμεις κατηγορίες σε μια συλλογική αποτυχία. Η ευθύνη όταν μοιράζεται σε πολλούς απενεχοποιειται. Ο λαός με τις επιλογές του και με την ανοχή του συμμετείχε στην διόγκωση της αποτυχίας. Θα αναφέρω σαν παράδειγμα το εξής, όταν ο Αν.Πεπονης εισήγαγε το νόμο του ΑΣΕΠ, που έβαζε φρένο στο πελατειακό κράτος , στις επόμενες εκλογές οι πολίτες τον τιμώρησαν πανηγυρικά. Επίσης, όταν...
κατετέθη το νομοσχέδιο Γιαννιτση για το ασφαλιστικό οι «προοδευτικές» δυνάμεις το αναχαίτισαν, τώρα η συνταξιοδότηση πήγε στα 67 .Τωρα,οι ίδιες δυνάμεις και πάλι φωνάζουν. Όταν, κάθε φορά που πήγαινε να περιοριστεί το κράτος και οι δαπάνες του πάλι ο λαός έβγαινε με συνθήματα στους δρόμους και κατηγορούσε τους «άκαρδους» πολιτικούς σαν προδότες που ξεπουλάν τα πάντα, τώρα όμως ; θα πουληθούν όλα αλλά με το πλεονέκτημα στον αγοραστή και όχι στον πωλητή. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν χιλιάδες.
2. Τα λεφτά τα έφαγαν οι πολιτικοί.
Αναμφισβήτητα την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι πολιτικοί διαχειριστές της εξουσίας και των χρημάτων μας. Οι πολιτικοί εξ ορισμού πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση, να είναι οι άριστοι της κοινωνίας και όχι οι αρεστοί. Δεν φταίνε όμως αυτοί που ψηφίσαμε τον Ανατολακη ή τον Φασουλα ,την Γκερεκου, τους πολιτικούς δεινόσαυρους τύπου Βαρβιτσιώτη, Κεφαλογιαννη, Τσοχατζοπουλο, ή πολιτικά μουσεία τύπου Κουλουρη, Γιακουματο, ή πολιτικούς απατεώνες τύπου Λαλιώτη , δεν φταινε αυτοι που καθε φορα στελναμε στο κοινοβουλιο καθε διαπλεκομενο συνδικαλιστη της ΓΣΕΕ ή χθεσινο καταληψια σχολειων και πανεπιστημιων(βλεπε Τσιπρα).
Αλλά παρόλο το πάρτι που κάνανε εις βάρος μας και με την άδεια μας, το κομμάτι της διαφθοράς δεν ξεπερνάει το 3% του ΑΕΠ.
Από τα 100ε που παράγουμε τα 70ε πηγαίνουν σε μισθούς και συντάξεις , τα 20ε σε εξυπηρέτηση δανείων και μόνο τα 10ε σε
δραστηριότητες του κράτους. Δημόσια έργα, παιδεία, υγεία και λοιπές δραστηριότητες. Σε αυτο το 10% φωλιάζει η διαφθορά που δεν ξεπερνάει το 3%. Συμπέρασμα τούτου ; εξαληψη της διαφθοράς και μείωση των δαπανών από το 70% των δικαιούχων. Δυστυχώς.
3. Κερδοσκοπούν οι αγορές εις βάρος μας
Οι οίκοι αξιολόγησης Stadars&Poors, Fitch και Moodys είναι εταιρείες ιδιωτικές που σκοπό έχουν να πληροφορούν τους πελάτες τους (τραπεζες,κρατη) το βαθμό ρίσκου που θα έχουν σε περίπτωση δανεισμού σε ένα κράτος. Τα spreads αυτή την στιγμή είναι στις 1400 μονάδες βάσης, που αν το μεταφράσουμε σε επιτόκιο δανεισμού για την Ελλάδα είναι πάνω από 17%.Με λίγα λόγια δεν μπορούμε να δανεισθούμε. Επομένως είναι σαφές ότι δεν φταίνε οι αγορές που εμείς είμαστε μπαταχτσήδες.
4. Το μνημόνιο χρεοκόπησε τη χώρα
Η χώρα χρεοκόπησε πριν το μνημόνιο. Η αδυναμία δανεισμού ,εξανάγκασε τη χώρα να υπογράψει μια συμφωνία με τους δανειστές της , με επιτόκιο 5,5%,δηλ πολλαπλασίως λιγότερο από αυτό που δικαιούμασταν(17%), με την προϋπόθεση να τηρήσουμε ένα χρονοδιάγραμμα εξόδου από την κρίση δανεισμού. Η μη τήρηση της συμφωνίας βάζει σε κίνδυνο και τα δυο συμβαλλόμενα μέρη. Η μη τήρηση της συμφωνίας από μέρους μας (ιδιωτικοποιησεις,φοροδιαφυγη, εξορθολογισμος δαπανών για τη υγεία, περικοπή δαπανών από τις δημόσιες σπατάλες, απελευθέρωση επαγγελμάτων και αγορά εργασίας κλπ.) έφερε την δυσκολία καταβολής της 5ης δόσης και το μνημόνιο 2, το οποίο θα
είναι ακόμη πιο ασφυκτικό για όλους μας.
5. Να πάμε στην δραχμή και να αναπτυχθούμε μόνοι μας
Η προοπτική της δραχμής δεν μας κάνει ανεξάρτητους από τους πιστωτές μας αλλά εξαρτημένους για πολλά χρόνια από την φτώχια. Φαντάζει εφιαλτικό οι καταθέσεις όλων μας να μετατραπούν σε δραχμές που με την ιλιγγιώδη αύξηση του πληθωρισμού θα εκμηδενισθούν, το δημόσιο χρέος θα πολλαπλασιασθεί, τα στεγαστικά δάνεια θα είναι αδύνατον να αποπληρωθούν, η ακρίβεια και η ανεργία, και οι ελλείψεις σε βασικά προϊόντα επιβίωσης, θα πυροδοτήσουν τεράστια κοινωνικά προβλήματα( εγκληματικότητα, πορνεία, παραοικονομία κ.α)
για το λόγο αυτό η μόνη λύση είναι η ασπίδα του ευρω, να μας δώσει την δυνατότητα να έχουμε την απαιτούμενη οικονομική σύγκλιση με τις εύρωστες χώρες της ευρωζωνης
6. Το χρέος είναι απεχθές ,και να μην το πληρώσουμε.
Απεχθές λέγεται το χρέος που δημιουργείται από απολυταρχικά καθεστώτα, όταν ο εκάστοτε δικτάτορας λαμβάνει δάνειο για δικό του πρόσοδο και δεν φθάνει ποτέ στον λαό. Στην περίπτωση μας όμως είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα, τα δάνεια χορηγήθηκαν για επιδοματική πολιτική, διορισμούς , συντάξεις και κατασπαταλήθηκαν σε διάφορες ορατές δαπάνες του κράτους. Άρα η άποψη του δεν πληρώνω χαρακτηρίζεται από λαϊκίστικη έως δολίως παραπληροφόρηση των πολιτών.
7. Οι Γερμανοί μας δανείζουν για να αγοράζουμε τα προϊόντα τους.
Μόνο για αστείο φαντάζει να πιστεύει κανείς ότι εμείς στηρίζουμε την γερμανική οικονομία. Όταν στο σύνολο των γερμανικών εξαγωγών εμείς καταναλώνουμε μόνο το 0,7%.
Υ.Γ. Κάποιος πρέπει να πει τα πράγματα με το όνομά τους....Εδικά σήμερα...
