Μια φορά και ένα καιρό σε μια μικρή επαρχιακή πόλη ζούσαν κάτι κοπρόσκυλα του διαδικτύου που είχαν στήσει παραμάγαζο και εμφανίζονταν ως άνθρωποι της τοπικής ενημέρωσης. Προσπαθούσαν λοιπόν να δημιουργήσουν έριδες ανάμεσα σε δύο φίλους, συνεργάτες και μέλη του ίδιου συνδυασμού . Το σχέδιο ήταν οργανωμένο και καθόλου αθώο ενώ κατευθύνονταν από πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ που εδώ και πολύ καιρό επιθυμούσε να τελειώσει πολιτικά ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά στελέχη της μικρής επαρχίας ο οποίος διακρίνονταν για την εντιμότητα και την εργατικότητά του… Το σχέδιο περιελάμβανε και βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας ο οποίος χαρακτηρίζονταν για τα κόμπλεξ και την κακεντρέχειά του, σε βαθμό που αν σε δάγκωνε μπορεί να πέθαινες από το δηλητήριο. Οι δύο βουλευτές είχαν από ένα Ρουφιάνο τον οποίο ξαμόλησαν στην τοπική αγορά και μαζί με κάτι άλλους τελειωμένους προσπάθησαν να δημιουργήσουν πολιτικά γεγονότα. Δήθεν οι δύο συνεργάτες είχαν πρόβλημα, δήθεν ο ένας καπέλωνε τον άλλο κλπ.κλπ.
Το συστηματάκι των αφεντικών τους το έπαιζαν πολύ καιρό πιστεύοντας ότι δεν τους είχαν πάρει χαμπάρι. Τον ένα Ρουφιάνο τον έχει κάνει άνθρωπο το ΠΑΣΟΚ, αν δεν ήταν αυτό δεν θα δούλευε πουθενά….διότι επρόκειτο για επαγγελματία τεμπέλη ενώ το γένους θηλυκού Ρουφιάνο τον περιμάζεψε στην αυλή του ο Νεοδημοκράτης για να του κάνει τις βρώμικες δουλειές διότι ήταν ένα άχρηστο τσόκαρο. Ο Πασοκτζής βουλευτής λοιπόν ήθελε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη θεωρώντας ότι τα λεφτά που έχει είναι αρκετά για να κατέχει και ένα υψηλό δημόσιο αξίωμα. Ο νεοδημοκράτης βουλευτής ήθελε να ελέγχει το Χαλίφη που υποστήριζε στις εκλογές και προσπάθησε να τον «τοποθετήσει» στη θέση του πολιτικού που όπως προείπαμε διακρίνονταν χρόνια στην πολιτική σκηνή για την εργατικότητα και την εντιμότητά του. Στα γλοιώδη τους σχέδια χρησιμοποίησαν ο ένας το ρουφιάνο και ο άλλος τη ρουφιάνα του οι οποίοι γνωρίζονταν από παλιά καθώς ο καθένας μπορεί να ταϊζόταν από άλλο κόμμα, αλλά στη λαμογιά τα έβρισκαν μια χαρά. Έχοντας ως βασική τους αρχή ότι στη μάσα δεν υπάρχει ιδεολογία, οι ρουφιάνοι συνεταιρίστηκαν με σκοπό να κάνουν τις δουλειές των αφεντικών τους, να πολεμούν χωρίς να φαίνονται τον πολιτικό τους αντίπαλο και άμα βρε αδερφέ το φέρει και η περίσταση, να μαζεύουν και κανα φραγκάκι δεξιά και αριστερά. Στις εκλογές δε κατάφεραν το στόχο τους, (αν και προσπάθησαν λυσσαλέα) γιατί ήταν πολύ γνωστοί στην τοπική κοινωνία( τόσο τα πολιτικά λαμόγια όσο και τα τσιράκια τους). Εφάρμοσαν λοιπόν το σχέδιο β με στόχο τη διασπορά διχόνοιας ανάμεσα σε δύο πολιτικά στελέχη και συνεργάτες, ώστε να αποδυναμώσουν τον ένα, αυτόν που θεωρούσαν πάντοτε εμπόδιο στα βρώμικα παιχνίδια τους. Δυστυχώς δεν είχαν αντιληφθεί ότι για τα μεν πολιτικά πρόσωπα ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα έμπαιναν οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ως δυο βουλευτές που πέρασαν από τον τόπο τους χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό, για τα δε τσιρακολαμόγια τους ο χρόνος τους επεφύλασσε την αηδία και την αποστροφή της κοινής γνώμης.
Τα αφεντικά και οι σπιούνοι τους μπήκαν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής αφού έτσι κι αλλιώς σε ολόκληρη τη διαδρομή τους μεγαλουργούσαν πάντοτε στο παρασκήνιο και στην καμαρίλα. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Υ.Γ. οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις της Εύβοιας είναι εντελώς συμπτωματική…(λέμε τώρα)
