Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

«Δαγκωτό» Ζωϊτσα (άμα θέλεις Τσίπρα)

Ζωή Λιβανίου

Έχει κανένα νόημα να καταδικάσω το δικομματισμό ψηφίζοντας μικρό ή αντιμονιακό κόμμα και ο βουλευτής που θα αναδείξω να είναι ένας περιφερόμενος γαμπρός στα παραλιακά μαγαζιά της νύχτας (και της μέρας) , ένας μόνιμος αρνητής σε κάθε τι θετικό πάει να γίνει, ένας συστηματικός λουφαδόρος στην εργασία του που κρύβεται πίσω από κομματικές ή συνδικαλιστικές ιδιότητες;


Γιατί να καταδικάσω ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα αναδεικνύοντας γνήσιους εκφραστές τακτικών του παρελθόντος που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση;…

 Έχει πιο μεγάλη σημασία το πρόσωπο που επιλέγουμε παρά το κόμμα… 

Για παράδειγμα στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ γιατί να μην ψηφίσω τη Ζωή τη Λιβανίου που ξέρω ότι θα βοηθήσει και καμιά φτωχή οικογένεια (άμα έχεις μάθει με τα λίγα γνωρίζεις τη σημασία προσφοράς στο συνάνθρωπο –όχι μόνο εγκυκλοπαιδικά) …

 Η Ζωή επίσης είναι σίγουρο ότι θα ανεβάσει και καμιά θεατρική παράσταση της προκοπής με τη βουλευτική αποζημίωση…. 

Κοντολογίς η ψήφος θα πιάσει τόπο και δεν θα μετατραπεί σε ασταμάτητες οινοπνευματοποσίες στις οποίες περισσεύει η λαϊκίστικη κριτική επί παντός του επιστητού και απουσιάζει παντελώς η πρόταση και η διάθεση για εργασία και αποτέλεσμα.